Three Billboards Outside Ebbing, Missouri

ஸ்பாட்லைட் Spotlight (2015), Manchester by the Sea (2016) வரிசையில் இந்த வருடம்  Three Billboards.  ஹாலிவுட்டில் வருடத்திற்கு  ஒரு படம் இப்படியாக  வந்து விருதுகளை அள்ளுகின்றது. வழக்கம் போல இந்தப் படமும் ஆஸ்கரின் பெரும்பாலான பிரிவுகளில் பரிந்துரைக்கப்பட்டிருக்கிறது. எதனால் இந்த செண்டிப் படங்கள் வலுவான தாக்கத்தை நம்மிடையே ஏற்படுத்துகின்றன என யோசித்தால் மழுங்கிப்போன நம்முடைய அற உணர்வு இதற்கான பிரதான காரணமாக இருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது.

 நம்மைச் சுற்றி நிகழும் அநீதிகளுக்கெதிரான போராட்டம்தான்  கிட்டத்தட்ட மறத்துப் போன நம் அற உணர்வை மெல்ல மீட்டெடுக்கின்றது. இந்த அற உணர்வு, காலம் தாமதிக்கும் நீதியின் மீது இன்னும் கோபம் கொள்ள வைக்கிறது.  நீதி வென்றே ஆக வேண்டும் என நம்மைத் தீவிரப்படுத்துகிறது.

இந்த வகைத் திரைப்படங்களும் இத் தீவிர மனநிலையை பார்வையாளர்களிடம் உருவாக்குகின்றன. மேலும் திரைக்கதையின் மய்யக் குரூரத்தை நேரடியாகக் காட்சிப்படுத்தாமல் உரையாடல் வழியாகவோ அல்லது தொலைவுக் காட்சிகளின் வழியாகவோதான் சொல்கிறார்கள். காட்சிப்படுத்தப்படும் குரூரத்தை விட சொல்லப்படும் குரூரம்    பெரும் தாக்கத்தை நம்மிடையே ஏற்படுத்துகின்றது.

Spotlight , Manchester by the Sea,  Three Billboards Outside Ebbing Missouri  இம்மூன்று திரைப்படங்களும் மேலே சொன்ன உத்திக்குள் வருகின்றன. இப்படங்களின் இயக்குனர்கள் மிக இறுக்கமான திரைக்கதை வடிவைக் கையாள்கிறார்கள். நீதிக்காக போராடும் கதாபாத்திரங்களை முசுடுகளாய்,  எதிர்த்தன்மை கொண்டவர்களாய் சித்தரிக்கிறார்கள்.  இந்த இறுக்கம் உடையும் தருணம் ஒன்று  வரும்போது பார்வையாளர்களும் கதாபாத்திரத்தோடு சேர்ந்து உடைகின்றனர்.  படம் தன்னளவில் முழுமையடைகிறது.

இது ஒரு அபாரமான எப்போதுமே சோடை போகாத உத்தி. ஸ்பாட்லைட்டும், மான்செஸ்டர் பை த சீ யும், த்ரீ பில்போர்ட்ஸும் இந்த உத்தியை சரியாகக் கையாண்ட படங்கள். இது சற்றுப் பிசகினால் அது Moonlight (2016) திரைப்படம் போல ஆகிவிடும். மூன்லைட்டும் சிறந்த படம்தான் என்றாலும் அது தவறவிட்டது இந்த இறுக்கத்தையும் உடைதலையும்தான்.

த்ரீ பில்போர்ட்ஸ் படத்தின் புதுத் தன்மை அதன் பெயரிலேயே இருக்கிறது. சம்பந்தப் பட்டோரை குற்ற உணர்வடைய வைக்கும் விளம்பரம் என்பதுதான் இதில் புது சிந்தனை. பிறகு அது உருவாக்கும் பின் விளைவுகளின் பின்னாலேயே போனால் முழுமையான அவார்ட் மெட்டீரியல் நமக்குக் கிடைத்துவிடும். இந்தப் படம் இதைக் கச்சிதமாகப் பயன்படுத்தியிருக்கிறது.

ஒரு அநீதி இழைக்கப்படுகிறது. சட்டத்தாலும் காவலர்களாலும்  நீதியை வழங்க முடியாமல் போகிறது. பாதிக்கப்பட்டவர் ஒரு நூதனப் போராட்ட த்தைக் கையில் எடுக்கிறார். அது ஏற்படுத்தும் விளைவுகளால் இன்னொரு அநீதி நிகழ்கிறது. இப்போது அநீதி  க்கு எதிராய் இன்னொரு அநீதியை உருவாக்கியாகிற்று. பின்பு இரு அநீதிகளும் ஒன்றிணைந்து நீதியை நோக்கிப் பயணிக்கும்போது திரைப்படம் மகத்தான எழுச்சியை நம்மிடையே உருவாக்கிவிடுகிறது.

இத் திரைப்படத்தின் பின்னணி எனக்கு டேவிட் லிஞ்சின் தொலைக்காட்சித் தொடரான Twin Peaks - ஐ நினைவூட்டிக் கொண்டே இருந்தது. 1990 களில் தொலைக்காட்சித் தொடராக வெளியாகிப் பெரும் வெற்றியடைந்த ட்வின் பீக்ஸின் கதைக்களமும், த்ரீ பில்போர்ட்ஸின் கதைக்களமும் கிட்டத்தட்ட ஒன்றுதான். டேவிட் லிஞ்ச், ட்வின் பீக்ஸ் எனும் கற்பனை நகரத்தை உருவாகியிருப்பார். அங்கும் ஒரு இளம்பெண் வன்புணரப்பட்டுக் கொல்லப்பட்டிருப்பாள். அதன் பின்னணியைத் துப்பறியும் தொடராக ட்வின் பீக்ஸ வளர்ந்திருக்கும். முதல் எட்டுப் பகுதிகள் மட்டும் பார்த்திருந்தேன். இன்னும் பார்க்க 30 பகுதிகள் உள்ளன. நார்கோஸ் அலுத்ததால் மீண்டும் ட்வின் பீக்ஸை ஆரம்பிக்கும் திட்டம்.

த்ரீ பில்போர்ட்ஸில் தானைத் தலைவன் டிரியன் லானிஸ்டர் aka Peter  சில காட்சிகள் வருகிறார். எனினும்  பிரதான கதாபாத்திரத்தை ஏற்றிருப்பது Frances Louise McDormand என்பதால் அவருக்கே அதிக ஸ்கோப். ஃப்ரான்சசும் சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார்.