மெனி மோர் ஹாப்பி ரைட்டன்ஸ்,பவா,ஜெயந்தன் மற்றும் நான் கடவுள்

என் அம்மாவைப் பொறுத்தவரை சித்திரை முதல் தேதிதான் என் பிறந்தநாள். ஆங்கிலத் தேதியையெல்லாம் அவள் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்வதில்லை. இன்றைய விழிப்பு அம்மாவின் வாழ்த்தோடு தொடங்கியது.எனக்கு நேற்றுதான் பிறந்தநாள் என்றாலும் அவள் அதையெல்லாம் பொருட்படுத்துவதில்லை. தொலைபேசியில், மின்னஞ்சலில், குழுமத்தில்,வலைப்பதிவில்,ஆர்க்குட்டில் வாழ்த்துக்களைத் தெரிவித்திருந்த/தெரிவிக்காத/தெரிவிக்க விரும்பாத அனைத்து நண்பர்களுக்கும் நன்றியும் அன்பும்.சந்தோஷ் many more happy writtens of the day என குறுஞ்செய்தி அனுப்பியிருந்தான்.ஹாப்பி ரைட்டிங்கையெல்லாம் இனிமேல்தான் துவங்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.உரையாடலினி இருபத்தொன்பது மின்னஞ்சல்களை அனுப்பியிருந்தாள்.தொலைபேசியில் அழைப்பதோ, நேரில் சந்திப்பதோ, இனிமேல் நடக்காதென்று இதற்கு முன்பு நடந்த கைகலப்பில் தீர்மானமாய் சொல்லிவிட்டதால் நேற்று மின்னஞ்சலோடு தன் அன்பை நிறுத்திக்கொண்டாள்.முதல் நாவலுக்கான முதல் பத்தியை நேற்று எழுதுமாறு கேட்டிருந்தாள்.எழுதி அனுப்பினேன்.

ஒரு வாரத்தில் ஊருக்கு சென்று திரும்பி மீண்டும் வேலைக்கு போவதெல்லாம் மிகவும் துன்புறுத்தலானது.வேலைக்கு போவதே இப்போதெல்லாம் துன்பமாகத்தான் இருக்கிறது.தேவைச் சாத்தானின் பல்லைப் பிடுங்கமுடியாமல், வலியோடு சிவ்விடும் இன்பத்தை துய்த்தபடி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்.வெகு சீக்கிரத்தில் நிறுத்திவிட வேண்டும் எல்லாவற்றையும்.ஊரிலிருந்த சொற்ப நாள்களின் கடைசி இரண்டு மணி நேரத்தை பவா செல்லதுரையுடன் கழிக்க முடிந்தது.இவர் வெகு காலமாக இலக்கியப் பரப்பில் இயங்கிக் கொண்டிருந்தாலும் எழுதியதென்னவோ வெகு சொற்பமான கதைகள்தாம். எளிமையான அன்பான மனிதர்.எல்லாருடனும் நட்பாய் இவரால் எப்படி இருக்க முடிகிறதென நினைத்துக் கொண்டேன்.பவா விற்காக ஒரு வலைப்பூவை தொடங்கியிருக்கிறேன் 19.டி.எம்.சாரோனிலிருந்து என்கிற இந்த வலைப்பூவில் அவர் இதுவரை எழுதியவற்றைப் பதிந்தும் தொடர்ந்து எழுதச் சொல்லியுமாய் கேட்டிருக்கிறேன். தமிழ்செல்வன், மாதவராஜ், காமராஜ் என தமுஎச படைப்பாளிகள் வலைப்பூவில் மலர்வது மகிழ்வாய் இருக்கிறது.

பாலுமகேந்திராவின் கதை நேரத்தை இரண்டு மாதத்திற்கு முன்பு டிவிடியில் பார்த்தேன்.பாஷை என்கிற ஜெயந்தனின் கதையை படமாக்கியிருந்த விதமும் கதையும் மனதிற்கு மிக நெருக்கமாய் இருந்தது.சில கதைகளை வலையில் தேடிப் பிடித்து படித்தேன். வெகு சாதாரண தளத்தில் இயங்கும் துல்லியமான எழுத்து ஜெயந்தனுடையது.சாரு கிண்டலடிக்கும் குமாஸ்தா மனோபாவத்தின் சஞ்சலங்கள்தாம் பெரும்பாலான கதைகளாக இருக்கின்றன.குமாஸ்தாக்கள் என ஒரேயடியாய் ஒதுக்கிவிட்டவர்களின் படபடப்புகளும், ஊமைக் கோபங்களும்தான் பெரும்பாலான கதைகளில் விரவி இருக்கிறது.ஆத்மாநாம் சொல்லும் புல்லைக் கொண்டு குண்டர்களின் வயிற்றைக் கிழிப்பதுதான் ஜெயந்தனின் கதைகள்.நிராயுதபாணியின் ஆயுதங்கள் என்கிற தலைப்பில் வம்சி வெளியிட்டிருக்கும் ஜெயந்தனின் முழுக் கதைகளின் தொகுப்பை வாங்கி வந்தேன்.முழுவதுமாய் படித்துவிட்டு விரிவாய் பகிர்கிறேன்."ஜெயந்தனை பெரிசா யாரும் பேசலை" என வருத்தத்தோடு குறிப்பிட்டார் பவா.பெரிதாகப் பேசப்பட விரும்பாதவர்களாலேயே உன்னதங்கள் சாத்தியமாகின்றன என நினைத்துக் கொண்டேன். புத்தகத்தை பார்த்தவுடன் ஆசிப் வியந்தார்.”ஜெயந்தன் கதைகளலாம் புத்தகமா போட்ட அப்பாவி யாருய்யா?” என்றார்.பவா செல்லதுரை என்றேன்.

நான் கடவுள் படத்தை திரையில் பார்க்க முடியவில்லை.தியேட்டரில் நல்ல கேமராவைக் கொண்டு எடுக்கப்பட்ட ஒரு டிவிடியை ஆசிப்புடன் பார்த்தேன். படத்தில் ஆர்யா கதாபாத்திரத்தை தவிர்த்திருந்தால் இன்னும் கச்சிதமாய் இருந்திருக்கும்.அதாவது ஏழாம் உலகத்தை மட்டும் படமாக்கி இருந்தால் படம் தமிழ்சினிமாவின் அடுத்த கட்ட நகர்வாய் இருந்திருக்க முடியும்.விளிம்பு நிலை மனிதர்களை இந்த அளவு தமிழ் திரையில் எவரும் பதிவித்ததில்லை. உன்னதங்கள்,நம்பிக்கைகள்,புனித பிம்பங்கள் என எல்லாவற்றையும் சகட்டு மேனிக்கு கிண்டலடித்திருப்பது மகிழ்வையும் ஆச்சரியத்தையும் தந்தது. இம்மாதிரி திரைப்படங்களும் கூட ஹீரோயிச பிடியிலிருந்து முற்றாய் விலகவில்லை என்கிற வேதனையும் படம் பார்த்து முடிந்தவுடன் எழுந்தது. ஆர்யா மூன்று வருடங்களாக உழைத்தது/ஒளிந்திருந்தது தலைகீழாய் நிற்க மட்டும்தானா? என்கிற ரீதியில்தானிருந்தது அவரது நடிப்பு.பாலா மாற்றுச் சினிமாக்களை சாத்தியப்படுத்தும் முன் அவரின் சினிமாக்களில் பிரதானமாய் துருத்தி நிற்கும் ஹீரோயிசத்திலிருந்து வெளிவருவது அவசியம்.

ஏகப்பட்ட பில்ட் அப்போடு வெளிவந்த சாருவின் நான் கடவுள் விமர்சனத்தோடு ஓரளவு ஒத்துப் போக முடிந்தது.ஆனால் Lower depths படத்தை நான் கடவுளோடெல்லாம் ஒப்பிடுவது சற்று அதீதம்தான்.அகிராவின் படங்களில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த படங்களாக dreams ஐயும் Lower depths ஐயும் சொல்லலாம்.(எல்லா படங்களுமே பிடித்தவைகள்தாம் என்றாலும் கூட) புனிதம் அ.புனிதம் இரண்டினையும் ஒரு பொந்துக்குள் அகிரா நிகழ்த்திக் காட்டியிருப்பார்.பொந்து போன்ற ஒரு இருப்பிடத்தில் வாழும் விளிம்புகளின் உரையாடல்கள்தாம் lower depths.வயதான பயணியின் மூலமாய் ஜென்/பெளத்த/கடவுள் நம்பிக்கைகளை கட்டவிழ்த்துவிட்டு குடிகாரன்,வேசி,கொலைகாரன்,திருடன் பாத்திரங்கள் மூலமாய் புனிதங்களை நிர்மூலமாக்கியிருப்பார் அகிரா.

ஜப்பானில் அகிராவின் திரைப்படங்கள் வெகு சன சினிமாவாகத்தான் அணுகப்பட்டன/படுகின்றன.நாம் கலைப்படங்கள் எனக் கொண்டாடும் சொற்பமான படங்கள் கூட இன்னும் வெகு சன சினிமாவிற்கான தரத்தை எட்டவில்லை என்பதுதான் வருத்தமான நிதர்சனம். பாட்டு, சண்டை, அடித்துநொறுக்கும் ஹீரோ என எல்லா சகிப்புகளோடும் ஒரு மணி நேர உன்னதமாக நான் கடவுள் இருந்தது. சமீபமாய் மனதில் நின்றுபோயிருந்த இறுதிக் காட்சிகளான ”பருத்திவீரன்” பிரியா மணியின் அவலம் மற்றும் ”பூ” பார்வதியின் இறுதிக் காட்சி கேவல்,இவற்றினோடு பூஜாவின் இறுதிக் காட்சி சிதைந்த மரணமும் மனதில் வெகு நேரம் தங்கியிருந்தது.புதுப்பேட்டை பாலகுமாரன் வசனத்திற்கு பிறகு நான் கடவுள் ஜெமோ வின் வசனங்கள் எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தன.