கனவின் வழி தப்புதல் – அந்திரேய் தர்க்கோயெவ்ஸ்கி யின் தி மிர்ரர்

யாராலும் தொந்தரவிற்க்குட்படாத 110 நிமிடங்கள் உங்களிடம் இருக்கிறதா?ரஷ்ய புதினங்களில் பரிச்சயமுண்டா ?ஏதாவது ஒரு புத்தகம் குப்ரினோ தஸ்தாயெவ்ஸ்கியோ படித்திருந்தால் கூட போதும்.கவிதைகளின் மீது கிறக்கமுண்டா?சர்ரியலிச ஓவியங்களை பார்த்திருக்கிறீர்களா?அகத்தேடலைப்பற்றி ஏதேனும் தெரியுமா ஒரே ஒரு ஓஷோ அல்லது ஜே கே புத்தகம் படித்திருந்தால கூட போதும் இவற்றில் ஏதேனும் ஒரு கேள்விக்கு ஆமெனில் நீங்கள் தவற விடக்கூடாத படம் இது.இதில் எதிலேயும் நீங்கள் இல்லையா தயவு செய்து இப்படத்தை வாங்கி விடாதீர்கள்.பார்க்க முடியாதென்பது தெரிந்த விடயம்தான். ரஷ்ய இயக்குனரான அந்திரேய் தர்க்கோயெவ்ஸ்கியின் இயக்கத்தில் 1974 ம் ஆண்டு வெளிவந்த படமிது.மூன்று முறை என்னால் அரை மணி நேரத்திற்க்கு மேல் இப்படத்தை தொடர்ச்சியாய் பார்க்கமுடியவில்லை.ஒரு காட்சிக்கும் அடுத்த காட்சிக்கும் நேரடித் தொடர்பு இல்லை.குறுக்கும் நெடுக்குமாய் கோடுகள் வரவதை பார்த்துக்கொண்டிருப்பது எத்தகைய புதிர் தன்மையை நமக்கு தோற்றுவிக்குமோ அப்படித்தான் இருக்கிறது பாதிப்படம். வரைந்த அக்கோடுகளை ஓவியமாய் காணும்போது மெல்லிய அதிர்வு உள்ளே எழுகிறது. நம் அளவுகோளுக்கேற்ப இந்த அதிர்விருக்கும் என்பதனால்தான் மேற்சொன்ன ஆரம்பத் தகுதிகள்.

இந்த திரைப்படத்தில் காலம் உறைந்த படிமமாக காட்டப்படுகிறது.சம்பவங்கள் அல்லது நிகழ்வுகள் மட்டும் பதிவிக்கப்படுகிறது.காலம் ஒரு பொருட்டாக கருதப்படுவதில்லை.இத்திரைப்படத்தை மூன்று பாகங்களாக பிரித்துக் கொள்ள வேண்டும் Spanish civil war க்கு முந்திய காலம்,போர்க்காலம் மற்றும் போருக்கு பிந்திய காலம் அதாவது 1930 க்கு முன்.1930 மற்றும் 1965 இக்காலகட்டங்களில் ஒரு பெண்ணுக்கு ஏற்படும் தனிமை மற்றும் வலிகளை இப்படம் பேசுகிறது.மொத்தம் 12 screen shot களை உள்ளடக்கி இருக்கிறது.மரியா என்ற பெண் தன் இரண்டு குழந்தைகளுடன் ஒரு தனிமை வீட்டில் வசிக்கிறாள்.இவளின் துயரங்கள்,பதட்டங்கள் 1930 காலகட்டத்தில் பதிவிக்கப்படுகிறது.நிகழ் காலத்தில் (1960) மரியாவின் மகனான அலேக்ஸேயின் மனைவியான நடாலியாவின் துயரங்கள் பதிவிக்கப்படுகிறது.மரியா வாகவும் நடாலியா வாகவும் நடித்திருப்பது ஒருவர்தான் Margarita Terekhova

ஆரம்பகாட்சியான சிகிச்சைமுறைக்கும் படத்திற்க்கும் என்ன தொடர்பென்பது தெரியவில்லை.ஒரு பெண் மருத்துவர் திக்குவாய் கொண்ட இளஞைனுக்கு காந்த சிகிச்சை முறையில் அல்லது மனோவசிய முறயில் சிகிச்சை அளித்து அவனுக்கு பேச்சை சாத்தியமாக்குகிறாள்.இந்த காட்சி துவங்குவதற்க்கு முன் ஒரு தொலைக்காட்சி நடாலியாவின் மகனான இக்னாட்டினால் உயிர்ப்பிக்கபடுகிறது.எனவே இது தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியாவுமிருக்கலாம் அல்லது விடுபடலை குறிக்கும் குறியீடாகவும் இருக்கலாம்.



பரந்த வயல் விளிக்கு முன்னால மரக்கட்டையினால் அமைத்திருந்த வேலி ஒன்றின் மீதமர்ந்து சலன்மில்லாது புகைத்து கொண்டிருக்கிறாள் மரியா.தொலைவிலிருந்து வழி தப்பிய மருத்துவனொருவன் டோமோஷினா போக வழி கேட்டபடி அவளிடம் பேச்சு கொடுக்கிறான் அப்பேச்சினூடாய் திருமண மோதிரமில்லாத விரல்களை வைத்து அவள் தன்னுடைய கணவனுடன் வசிக்கவில்லை என்பதை யூகிக்கிறான் தொலைவில் மரத்தில் கட்டப்பட்ட நைலான் ஊஞ்சலில் இரு குழந்தைகள் உறங்கிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.அவளிடம் சிகெரெட் ஒன்றினை வாங்கிப் புகைத்தபடி அவளமர்ந்திருக்கும் அம் மரக்கட்டையிலான வேலியில் தானும் அமர்கிறான் பாரம் தாங்காத அக்கட்டை உடைந்து இருவரும் கீழே விழுகிறார்கள் பெருங்குரலில் சிரிக்கிறான் பின் அங்கு வளர்ந்திருக்கும் புற்களையும் இயற்கையின் வனப்பையும் சிலாகிக்கிறான் விடைபெற்று செல்லுகையில் விரிந்திருக்கும் வயல் வெளியிலிருந்து காற்று அவன் மீது படர்ந்து புற்களின் தலை வருடியபடி விரைந்து அவள் கேசத்தை அசைக்கிறது.வெகு அற்புதமாக இக்காட்சி படம்பிடிக்கப்பட்டிருக்கிறது.



தன் குழந்தைகளுக்கு உணவிட்டு கொண்டிருக்கும் ஒரு சாயந்திர நேரத்தில் பற்றி எரியும் வீட்டினை காண தன் குழைந்தகளுடன் வெளியே செல்கிறாள்.கூரையிலிருந்து மழை நீர் சொட்டிக்கொண்டிருக்க ஒரு வீட்டை பற்றியபடி தீ கொழுந்து விட்டு எரிகிறது.அவள் மெல்ல நடந்து கிணற்றின் மீது தொங்கவிடப்பட்ட வாளியில் தன் முகம் கழுவுகிறாள்.இந்த காட்சி தைல வண்ண ஓவியமொன்றினைப்போல வெகு நாள் மனதில் தங்கியிருந்தது.

ஒரு விநோத கனவு காட்சி நிகழ்காலத்தில் முடிகிறது ஒரு வீட்டில் தொலைபேசி உரையாடல்கள் மட்டும் கேட்கிறது தன் மகன் அலேக்ஸேயிடம் பேசிக் கொணடிருக்கிறாள் மரியா. அவன் காலம் நேரம் எல்லாம் மறந்து மூன்று தினங்களாய் ஒரு வார்த்தைகூட பேசாதிருக்கிறான்.சொற்கள் மிகவும் மந்த தன்மை கொண்டதெனவும் அவற்றை தான் வெறுக்கிறேனவும் சொல்கிறான்.அவளுடன் அச்சகத்தில் பணிபுரிந்த லிசா என்ற பெண்ணின் மரண செய்தியை சொல்லி தொலைபேசியை துண்டிக்கிறாள்.இவன் தன் தாயைவிட தனிமையிலிருக்கிறான்.தன் தாயின் சாயலையொத்த பெண்ணான நடாலியாவை திருமணம் செய்து கொண்டு ஒரு மகனயும் பெற்றுக்கொண்டு இனிமேல் அவளுடன் தொடர்ந்து வாழமுடியாதென சொல்லி அவளை விலகி விட கோருகிறான்.

போர் நிமித்தமாய் சென்ற அவள கணவரின் பிரிவே மரியா வின் துயருக்கான பின்புலமாய் சொல்லப்படுகிறது அவன் உயிருடன் இருப்பதற்க்கான சாத்தியக்கூறுகளை கூட அறிந்து கொள்ள முடியாத மிதமிஞ்சிய தனிமையில் அவள் பெரும் பதட்டம் நிரம்பியவளாகவும் துயரினை சுமந்து அலையும் பெண்ணாகவும் மாறிப்போகிறாள்.இதையொட்டியே அவளின் குழந்தைகளும் தனிமையின் பிடிகளுக்குள் சிக்கி கொள்ளுகிறார்கள்.அந்த துயரும் வெறுமையும் யுகங்களாக பின் தொடர்கிறது.போரின் துயரங்களை வேறு விதமாய் பதிவித்த படமென்று கூட சொல்லலாம்.
இப்படத்தின் கடைசிக்காட்சி அற்புதம் பரந்த வயல் வெளியின் ஒரு முனையில் நடாலியா நின்று கொண்டிருப்பாள் மற்றொரு விளிம்பை நோக்கி மரியா இரண்டு குழந்தைகளுடன் வேகமாய் நடந்து கொண்டிருப்பாள்.வெகு நேரத்திற்க்குப் பின் இசையொலியுடன் படம் முடியும்.

படத்தின் பின்னணியில் பயன்படுத்திருக்கும் கவிதைகளை எழுதியிருப்பது Arseny Tarkovsky அனைத்து கவிதைகளும் அவரது குரலிலேயே பதிவிக்கப்பட்டிருக்கிறது.குறிப்பாய் இந்தக் கவிதையை சொல்லலாம்

There is no death.
We're all immortal.
All is immortal.
Fear not death at seventeen,
Nor at seventy . . .

இருப்பினும் எதையும் நேரடியாக சொல்லாது இயல்பாகவே ஒரு பன்முகத் தன்மையை இத்திரைப்படம் சுமந்திருப்பதால் பார்ப்பவர்களின் கோணத்திற்க்கேற்ப இப்படத்தை அணுகலாம்.ஒருவேளை சித்தார்த்,மதி,டிசே,தான்யா மற்றும் எனக்கு தெரியாத வலையுலக அறிவுஜீவிகள் பலர் இப்படத்தை வேறு விதமாகவும் அணுககூடும்.அந்திரேய் தர்க்கோயெவ்ஸ்கியின் இன்னொரு படமான solaris ஐயும் இரண்டு முறைக்கு மேல் பார்க்க முயன்று தவித்துப்போனேன்.நிச்சயம் ஒரு நள்ளிரவில் பார்த்துவிடுவேன் :)