நான் சொன்னா கேட்பீங்களா கவிஞர்களே?

நேற்று மாலை பூட்டைத் திறந்து உள்நுழைகையில்
குவியல்களாய் சிதறிக்கிடந்தன தரையில்
புத்தக அலமாரியிலிருந்து குதித்து தற்கொலை செய்துகொண்டிருக்குமோவென
அஞ்சி நோக்குகையில் இறுகப் பூட்டப்பட்டிருந்தது அலமாரி.
கொஞ்சம் குனிந்து உற்றுப்பார்த்தேன் இப்படி இவைகள் கிடந்தன

அன்பே சுயம் பிரதி நெஞ்சு வெளி
காதல் தேடல் துயரம் மரம்
மழை யோனி இருப்பு வலி துடிக்குது ப றவை
குடை அவஸ்தை வாழ்வு சாம்பல்
விழி நாப்கின் நான் உதிரப்பெருக்கு கசிவு பிறழ்வு நீ புணர்ச்சி
இமை வசீகரம் திரிபு பின்னிரவு
புன்னகை நீட்சி புலம்பல் நதி
உதடு மீட்சி உயிர் இயங்குதல் பெருவெளி
முத்தம் ஈரம் குறி போதை
இடை தனிமை முலை
சடை பிரிவு வேதனை அவ நம்பிக்கை
ரோஜா பிரியம க ட்டுடைத்தல் இதயம்
மல்லிகை ஈரம் பிம்பம்

நான் வந்ததை உணர்ந்ததும் விழித்துக்கொண்டவை

ஒரே சமயத்தில் பேச ஆரம்பிக்க அவை கூச்சல்களாய் முடிந்தது ஒவ்வொன்றாய் முன் வந்து சொல்லும்படி வலியுறுத்தினேன்

அன்பே காதல் இமை மழை குடை மிகவும் இளைத்துபோயிருந்ததன

"பேனாவை கையிலெடுக்கும் எல்லா பேமானியும் எங்களைத்தான் எழுதறானுங்க 'த்தூ' "என ஒரே குரலில் சொல்லிற்று

சுயல் தேடல் தனிமை இருப்பு அவஸ்தை ஓரணியாய் வந்தன

மிகவும் நைந்துபோன அவைகள்

சன்னமான குரலில் புலம்பிற்று'விட்டுடச் சொல்லுங்க எங்கள'

வலி துயரம் வேதனை பிரிவு துயரம் தாங்கொணா கோபத்திலிருந்தன

"எங்கள் எழுதும் எல்லா நாதாறிகளும் பலருடன் சல்லாபித்து மூக்கு முட்ட குடிச்சிட்டு வாழ்வ கொண்டாடுதுங்க எழுத ஆரம்பிச்சா மட்டும் எங்கள இழுக்குதுங்க மசிர்" என்றன.

குறி முலை யோனி உதிரப்பெருக்கு எல்லாம் ஒன்றுசேர்ந்து உரக்கச் சொல்லியதை சபையில் பகிர விருப்பமில்லை

வெளி பெருவெளி மரம் பறவை பிறழ்வு பிரதி திரிபு கட்டுடைத்தல் கொஞ்சம் பூசினாற்போலிருந்தன

அவைகள் சத்தமாய் சொல்லிற்று

"இந்த பிந பொறம்போக்குங்க கட்டுடைக்கும் களவாணிகள பொத்திட்டு இருக்க சொல்லுங்க"

சத்தமில்லாமல் அவ்வப்போது புன்னகைத்தபடி கேட்டு முடித்தேன்

ஆகட்டும் பார்க்கலாம் சொல்லிப்பார்க்கிறேன் என

தேர்ந்த அரசியல்வாதியின்

சாயல்களோடு அவைகளை அனுப்பி

கதவை

சாத்தினேன்

நான் சொன்னா கேட்பீங்களா கவிஞர்களே?