அபி – அரூப வெளியின் கவிஞன்

அபி கவிதைகள் - அபி

வெகு ஜன ஊடகத்தில் பரவலாய் இயங்காத அபி தமிழின் ஒரு முக்கியமான அடையாளம். அபி யைப் புரிந்துகொள்ள பரந்த வாசிப்பனுபவமும் அக ரீதியிலான தேடல்களைக் கொண்டிருப்பதும் அவசியமாகிறது. வாசகனுக்கும் படைப்பாளிக்கும் இடையுள்ள வெளி என்பது தவிர்க்க முடியாதது என்றாலும் அகம் சார்ந்த தெளிவும் உள் விழிப்பும் இல்லாத வாசகனுக்கு அபி ஒரு புதிர்தான்.

‘அந்தர நடை’ ‘என்ற ஒன்று’ ‘மெளனத்தின் நாவுகள்’ தொகுப்பிலிருந்து சில கவிதைகள் அத்துடன் 3 கட்டுரைகளும் சேர்ந்து இந்த தொகுப்பு வெளிவந்திருக்கிறது. முன்னுரை பிரம்மராஜன் எழுதியிருக்கிறார்.அதுவே சிறப்பான ஒரு கட்டுரையாகவும் கவிதை பற்றிய தெளிவான அனுகுமுறையை முன் வைப்பதாகவும் அமைந்துள்ளது.

கோஷங்களாகவும் வார்த்தைப் பந்தல்களாகவும் துனுக்குகளாகவும் உருவானவை கவிதைகளாக ஆக மறுத்து ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்தில் தன் அடையாளத்தை இழந்து போகிறது.அபி மெளனத்தைப் பேசுகிறார். தனிமையின் தியானமாகவே அமைந்திருக்கிறது அவரின் பெரும்பாலான கவிதைகள்.இவரின் கவியுலகப் பார்வை அகம் சார்ந்தும் மிக நுட்பமானதாயும் நெகிழ்வு தன்மையையும் கொண்டிருக்கிறது. அதே சமயம் வெகுநுட்பமான அதிர்வை இவரது கவிதைகள் ஏற்படுத்தத் தவறவில்லை.

காட்சிப் படிமங்களை விரும்பாத அபி இங்கும் அங்குமாய் சில காட்சிப் படிமங்களை பயன்படுத்துகிறார்.

"வெயிலுறிஞ்சி வெளுத்த தெரு
வாசற்படியில்
வாயில் விரலுடன்
நின்றது குழந்தை
வீடும் வாய் திறந்து
குழந்தையை
சப்பி நின்றது..
கண்களை மூடிக் கொண்டேன்
மூடிய இமைகளுல்
முலைக்காம்பின் உறுத்தல்"
…..

மிகவும் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட சுயத்தின் வெளிப்பாடாய் அபி யின் கவிதைகள் அரூப வெளியில் பயணிக்கின்றன.முரணெதிகளின் உக்கிரம் அதிகமாக விரிந்து ஒரு எல்லையில் அவை முரணற்ற தன்மையை தானாகவே இழக்கிறது.அபியின் அகத் தேடலின் வசீகரம் கீழ்கானும் கவிதைகளில் உணர முடிகிறது. இவை ஞானத்தன்மைக்கு வெகு அருகிலிருப்பதும் புலனாகும்.


“எல்லாம் தெரிவதும்
ஏதும் அறியாததும்
ஒன்றேதானென்று
தெருவிலொரு பேச்சு…”

“கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
விலகி
விலகலில் நீடித்தாயென்றால்
நீ வாழ்கிறாய்”

அபியின் கவிதைகள் அதிகம் பேசுவதில்லை.”என் கவிதைகளுக்குப் பேச்சை யாரும் கற்பிக்கவில்லை.நான் உட்பட”எனும் அபி இவரது கவிதையை பின் வருமாறு முன்நிறுத்துகிறார்.”என் கவிதை உணர்வுகளின் ரூப நிலையிலிருந்து அரூப நிலைகளை நோக்கி விழைகிறது.அனுபவ நிலைகளிலிருந்து அனுபவங்களற்ற நிலையை நோக்கிப் போக முயலுகிறது” முப்பது ஆண்டுகளாக கவிதை தளத்தில் இயங்கும் அபியின் கவிதைகள் எண்ணிக்கை அளவில் குறைவுதான் எனினும் அவற்றின் தாக்கங்கள் பல மடங்காகி கணக்க வைக்கிறது.

மாலை என்ற தலைப்பில் 30 கவிதைகளை தொகுத்துள்ளார்.ஒளியும் இருளும் கலக்கும் அற்புதப் பொழுதை வெவ்வேறு மனோபாவங்களில் அனுகி இருப்பது பிரம்மிப்பைத் தருகிறது.

மாலை-தணிவு

“காடு எரிந்த கரிக்குவியலில்
மேய்ந்து களைத்துத்
தணிந்தது வெயில்
என்னோடு சேர்ந்து

இதோ இதோ என்று
நீண்டு கொண்டே போன பாதைகள்
மடங்கிப்
பாலையினுள்,முள்வெளி மூழ்கச்
சலனமற்று நுழைந்து கொண்டன
……………….

நிகழும்போதே
நின்றுவிட்ட என் கணம்
குளிரத் தொடங்கியது
என் தணிவைத் தொட்டு”

இத் தொகுப்பில் என்னை நிலைகுலைய வைத்த சில பார்வைகள்

“இந்த தருணங்களின் விளிம்பிலிருந்து
எட்டிப்பார்க்கையில்
செய்தி ஒன்றும் தெரிவிக்காத
அமைதிப் பள்ளத்தாக்கு”

“இப்படித்தான் என்று
நிதானமாகப்
பிறந்து கொண்டிருப்பேன்
எனது மலைவேரின்
ஒரு சிறு நுனியிலிருந்து”

'அபி ' என்கிற கவிஞரின் இயற்பெயர் ஹபீபுல்லா. சொந்த ஊர் போடிநாயக்கனூர். மதுரை மேலூர் அரசு கலைக்கல்லூரியில் தமிழ்த்துறைத் தலைவராக பணியாற்றி மே மாதம் 2000- இல் ஓய்வு பெற்றார். லா.ச.ராவின் நாவல் உத்திகளை ஆய்வு செய்து, 'டாக்டர் பட்டம் பெற்றிருக்கிறார்.தமிழில் பிரமிளுக்கு அடுத்தபடியாக படிமக் கவிதைகளை கையாண்டதில் அபி மற்றும் தேவதேவனின் பங்கு மட்டுமே சொல்லிக்கொள்ளும்படி உள்ளது.கவிதைகளின் அடுத்தகட்ட இடம்பெயர்தலின் சாத்தியக்கூறுகள் தன் நம்பகத்தன்மையை ஏற்கனவே இழக்கத் தொடங்கிவிட்ட நிலையில் காதல் வயப்படல் மட்டுமே கவிதை எழுதுவதற்கான ஒரே தகுதி என்ற மனோபாவத்திலிருந்து நாம் வெளிவர வேண்டியதின் அவசியத்தையும் இங்கே பதிவிக்கிறேன்.

கலைஞன் பதிப்பகம் இந்நூலை வெளிட்டுள்ளது முதல் பதிப்பு வெளிவந்த வருடம் 2003.

ஒப்பீடு
சமரசம் இதழ் ஜனவரி 2000 ல் வெளிவந்த அபியின் நேர்காணல்
மெளனமும் ஓசையின் உபாசனையும் – பிரம்மராஜன் கட்டுரை