வனங்களில் அலையும் நீலி

அடர்ந்த மரங்களின் துணையோடு
படர்ந்திருக்கும் இருளின் மய்யத்தில்
நுரைததும்பி ஓடும் காட்டுச் சிற்றோடையின்
குறுகலான வளைவுகளில்
கூந்தலை ஆடையெனக் கொண்டு
நீந்திக் களிப்பாள்
கானக நீலி

மரங்களையும் பட்சிகளையும்
துயிலெழுப்பிபடி
பனித்திரை விலக்கி மேலெழும் ஆதவன்
சோம்பல் முறிக்கும் மர இலைகளின்
சிறு இடைவெளியில்
தன் சன்னக் கதிர்களை
நீலியின் பளிங்கு முதுகில் பாய்ச்சி
காமப்பசியாறுவான்

பட்சிகளின் ஒலிகளில் மெய்மீளும் நீலி
ஆதவனின் குறும்புகளில்
பொய்க்கோபம் கொண்டு
ஓடை விட்டகலுவாள்
அடர்நீளக் கூந்தலிலிருந்து
உதிரும் நீர்த்துளிகளை உறிஞ்சிக்குடித்து
நீலியின் நடைவழிகளெங்கும்
இலைதெரியாமல் பூத்திருக்கும்
காட்டுச் செடிகள்

பசியில் அலையும்
வனாந்திரக் குழந்தைகளின் பசிதீர
தன்னிரு முலைகளைக் கொண்டு பாலூட்டுகிறாள்
கன்னித்திரை கிழிந்திடாத
கானக நீலி

மூங்கில் மர அடர்வுகளில்
துயில் கொள்ளும் நீலியின்
விழியசைவுகளில்
உயிர்த்திருக்கிறது
இக்காடு