வ.வெ.தொ.அ.வெ.கு - 9 : அந்தி

வணக்கம் பாஸ். உங்கள இதே இடத்துல பாத்திருக்கேன். நீங்க என்ன கவனிச்சிருக்கீங்களான்னு தெரியல. இங்க எப்பவாச்சிம்தான் வருவேன். என் மூஞ்ச பார்த்த உடனே தெரிஞ்சிருக்கும். இந்தியன். உங்கள கண்டுபுடிக்க கொஞ்சம் சிரமப் பட வேண்டியிருக்கு. துருக்கி தான நீங்க? கணிப்பு தவறாவும் இருக்கலாம். எகிப்தியர்களையும் பாலஸ்தீனியர்களையும் சுலபமா கண்டுபிடிச்சிட முடியுது. இஸ்ரேலியர்களுக்கும் துருக்கியர்களுக்கும்தான் பார்த்த உடனே வித்தியாசம் தெரியல. எதா இருந்தா என்ன பாஸ்?. நீங்க ஒரு சக மனிதர். அவ்ளோதான். எல்லாராலயும் எல்லார் கூடவும் பேசமுடியும்தானே?. எல்லா மனுச பயலுங்களுக்கும் பொதுவான பிரச்சினைகள் நிறைய இருக்குதானே?.

இந்த இடம் எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். இந்த கார்னீஷை துண்டிக்கப்பட்ட குட்டிக் கடல்னு சொல்லலாமா? இந்த கரையோர சிமெண்ட் திட்டுல உட்கார்ந்தபடி தொலைவில தெரியும் முழுக் கடலுக்குள்ள மெல்ல இறங்கும் சூரியனைப் பாக்க நல்லாருக்கு இல்லயா? சாயந்திர நேரத்துல வெள்ளை நிறக் கடற் பறவைகள் குறுக்கும் நெடுக்குமா பறக்குறது இன்னும் நல்லாருக்கு இல்லயா?. மேல நீங்க உக்கார்ந்திருக்க பெஞ்சில இருந்து இந்த சூரிய அஸ்தமனத்த நல்லா பாக்க முடியும். நீங்க ஒரு நல்ல ரசனையாளரா இருக்கனும். சரியான இடத்த தேர்வு பண்ணியிருக்கிங்க. ஒரு நாள் நான் இங்க வந்திருந்தப்ப இன்னிக்கு மாதிரியே உங்க இடம் காலியா இருந்தது. உட்கார நினைச்சி அப்புறம் வேணாம்னு என் வழக்கமான இடத்துக்கே வந்துட்டேன். எல்லாருக்குமான இடம்னு ஒண்ணு இருக்கிறத நான் நம்புரேன் பாஸ். எனக்கு என் இடம் போதுமானதா இருக்கு. உங்க இடம் கொஞ்சம் வசதிதான்னாலும் அடுத்த முறை எனக்கு முன்னாடி வந்து நீங்க உட்கார்ந்திட்டீங்கன்னா இப்ப இருக்க இந்த சிமெண்ட் திட்டு என்ன ஏளனமா பாக்கும். இடத்த விடுங்க பாஸ். நான் உங்க கிட்ட என்ன பத்தி கொஞ்சம் பேசனுமே. பேசவா?

இப்பலாம் நான் சரியில்லைன்னு நெனைக்கிறேன். கொஞ்ச வருசம் முன்னால மத்தவங்க யாரும் சரியில்லைன்னு நெனைச்சிட்டிருந்தேன். இப்ப அந்த எண்ணம் மறைஞ்சி போய் நான்தான் சரியில்லைங்கிற நிலைக்கு தாவிடுச்சி. இதுதான் உண்மைன்னும் இப்ப நம்புறேன். புரியும்படி சொல்லனும்னா கொஞ்ச வருஷம் முன்னாடி என்கிட்ட பழகுற மனிதர்கள் எல்லாருமே பயன்படுத்துதல் நிமித்தமாதான் பேசுறாங்களான்னு எப்பவும் துப்பறிஞ்சிட்டே இருப்பேன். யார் மேலயுமே நம்பிக்க வந்ததில்ல. எல்லாருமே திருட்டுப் பசங்க. சுயநலவாதிங்க. எவனுமே ஒரிஜினலா வாழல. எல்லாருமே போலிங்க. டுபாக்கூருங்க. சந்தர்ப்பவாதிங்க. அப்படிங்கிற எண்ணங்கள் இருந்தது. இப்ப அப்படியே தலைகீழா மாறிப்போச்சு. நான்தான் யார்கிட்டயுமே உண்மையா பழகுறதில்லையோன்னு சந்தேகம் வருது. ஏதாவது தேவை இருந்தா பேசுரேன். அதே போல மத்தவங்களுக்கும் ஏதாவது தேவைன்னா என்கிட்ட பேசுறாங்க. யார்கிட்டயாச்சிம் ரொம்ப அன்பா பழகுற மாதிரி தோற்றம் வந்தா கூட உள்ள சிரிச்சிக்கிறேன். ’டேய் என்னமா நடிக்கிறடா!’ன்னு கிண்டல் பண்ணிக்கிறேன். இந்த உணர்வு சில டைம் பயமா, சில டைம் எரிச்சலா, சில டைம் வசதியா இருக்கு. இந்த மன நிலைல இப்பலாம் என்னால யார் மேலயும் பழிபோடமுடியல. அவநம்பிக்கை,துரோகம்ங்கிற வார்த்தைகளையெல்லாம் பயன்படுத்தியே ரொம்ப நாளாச்சி. இதுவும் ஒரு வகைல நல்லாதான் இருக்கு. இந்த பேச்சு எரிச்சலா இருக்கு இல்ல. வேற பேசுவோமா?

நீங்க எவ்ளோ வருஷமா இந்த சூரிய அஸ்தமனம் பார்க்கிற வழக்கத்த வச்சிருக்கீங்க?. நான் இங்க வந்து நாலு வருஷம் ஆச்சின்னாலும் ரொம்ப சமீபமாதான் சாயந்திர நேரத்துல இங்க வரேன். பத்து வருஷம் முன்னால தினம் சூரிய அஸ்தமனத்தை பார்க்கிறத வழக்கமா வச்சிருந்தேன். அப்போ எனக்கு எந்த வேலையும் கிடையாது. கடசி வருஷ தேர்வுகள் எழுதியிருந்தேன். உடனே வேலக்கு போகனும்னு நமைச்சல் எதுவும் இல்ல. ஓசூர்னு ஒரு சின்ன டவுன்ல வசிச்சேன். செலவுக்கு தேவையான பணத்தை அண்ணன் கொடுப்பார். ஒரு நீல நிற சைக்கிள் வச்சிருந்தேன். நிறைய புத்தகங்கள் இருக்கிற நூலகம் ஒண்ணு ஏரிக்கரைய ஒட்டி இருக்கும். மதிய தூக்கம் முடிஞ்சதும் சைக்கிள எடுத்திட்டு நூலகத்துக்கு வருவேன். வழில ஒரு தம் அடிப்பேன். அப்பலாம் ஒரு சிகரெட்டையே பிடிக்க முடியாது லேசா மயக்கம் வரும். ஓசூர் கொஞ்சம் குளிரா இருக்கும். எப்பவும் நல்ல காத்து அடிக்கும்.

இருக்கிறதுலயே பக்கம் அதிகமான புக்கதான் எடுப்பேன். அப்பதான் நிறைய நேரம் போகும். எடுத்திட்டு கொஞ்ச தூரம் போனா ஏரி ஒண்ணு வரும். குண்டும் குழியுமான உயரமான சிறிய தார்ச்சாலை அது. ஒரு பக்கம் ஏரி. இன்னொரு பக்கம் ஒரு குளமும் அதை ஒட்டி ஒரு அம்மன் கோயிலும் இருக்கும். சைக்கிள படுத்த வாக்கில சரிவுல வச்சிட்டு, ஏரி மண் சரிவுல இறங்கி உட்கார்ந்துப்பேன். இந்த ஊர் மாதிரியில்லாம அங்க சாயந்திர வானம் ஏகப்பட்ட வண்ணங்களோட பாக்க ரம்மியமா இருக்கும். சட் சட் னு வண்ணம் மாறிட்டே இருக்கும். இந்த நிறம்தான் அந்தி நிறம் னு சொல்லிடவே முடியாது. சாயந்திர சூரியன் செந்நிறமா? பொன் நிறமா? தெரியல பாஸ். ஆனா பார்த்துட்டிருக்க நான் ரொம்ப தணிவடைஞ்சதா நெனச்சிப்பேன்.

இந்த தணிவுங்கிற வார்த்தை எவ்ளோ நல்லாருக்கு இல்ல. தணிவு. தகித்திருந்த நிலம் தணிவு கொள்கிறது. தணிந்த மாலையில் திரும்பிய சிறுவன். இதெல்லாம் என்னோட பொயட்டிக் இமேஜஸ். இப்படிச் சொல்ல எனக்கே சிரிப்பாதான் இருக்கு. உங்களுக்கு எங்க சூழல் பரிச்சயம் இல்லங்கிற தைரியத்துல அடிச்சி விடலாம்தான். ஆனா எனக்கு இப்ப உங்ககிட்ட உண்மை மட்டுமே பேச தோணுது. நீங்க பருப்பொருளா இங்க இல்லாம இருக்கிறதும் கூட அதுக்கான ஒரு காரணமா இருக்கலாம்.

நண்பன் பினுவோட புகைப்பட கண்காட்சி துவக்க விழாவுல துருக்கிய சேர்ந்த ஒரு பெண்ணை சந்திச்சேன். அவங்க ஒரு ஓவியர். அவங்க கிட்ட நான் தமிழின் பிரபல எழுத்தாளர்னு பினு அறிமுகப் படுத்தி வச்சான். சமீபமா மூணு புக்க ஒரே டைம்ல ரிலீஸ் பண்ணி இருக்கார்னு அவன் சொன்னதும் எனக்கு சிரிப்பு பொங்கிடுச்சி. கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கிட்டேன். ஏன்னா அந்த பொண்ணு அவ்ளோ அழகு. சும்மாவிட முடியுமா? அவன் கொடுத்த பில்ட் அப்பை அப்படியே மெயிண்டெய்ன் பண்ணிக்க வேண்டியதா போய்டுச்சி. அந்த விழா நல்லாருந்தது. ஷாம்பெய்ன் அவ்ளோ போதையா இருக்கும்னு அன்னிக்குதான் தெரிஞ்சது. கண்ணாடிக் குவளை காலியாக காலியாக பணியாளர்கள் நிரப்பிட்டே இருந்தாங்க. பேசுறதுக்கு நிறைய நண்பர்கள் வந்துட்டே இருந்தாங்க. அந்த துருக்கி ஓவியர் கிட்ட ஓரான் பாமுக்க வச்சி ஓட்டிடலாம்னு நினைச்சா அவங்க காறி துப்பாத குறை. நம்ம ஊர் ஜெமோ போல துருக்கிக்கு பாமுக்காம். யாருக்கு தெரியும்?. நான் மை நேம் ஈஸ் ரெட் மட்டும்தான் படிச்சிருக்கேன். இஸ்தான்புல் வாங்கி போட்டதோட சரி. மை நேம் ஈஸ் ரெட்டும் பெரிசா என்ன ஈர்க்கல. இந்த அமெரிக்கா காரனுங்களுக்கு இஸ்லாமை நக்கலடிச்சா போதும் உடனே கையில வச்சிருக்க இலக்கிய அவார்டையெல்லாம் தூக்கி கொடுத்திருவானுங்க. மானங்கெட்டவனுங்க. சரி அவனுங்கள விடுங்க. நாம ஓவியர பத்தி பேசுவோம்.

வெளியில இருக்கவங்களுக்கு தெரியாத துருக்கியின் நிலக் காட்சிகள்,வாழ்வு முறை, கலாச்சாரம் இந்த அடிப்படைல பாமுக்கை ஏத்துக்கிடலாம்னு நான் சொன்னதையும் அவங்க நிராகரிச்சிட்டாங்க. ஒரு நகரத்தை முழுசா தெரிஞ்சிக்க ஆசைன்னா நகுப் மக்ஃபோசை படிங்க. கெய்ரோவோட முழு வரலாறும், கலாச்சாரமும், அழகியலும் மிகை இல்லாம மூணு நாவல்களில பதிவு பண்ணியிருக்கார்னு சொல்லி அவரோட கெய்ரோ ட்ரையாலஜி பரிந்துரைச்சாங்க. அதுல பேலஸ் ஆப் டிசையர அடுத்த நாளே தேடிப் பிடிச்சி வாங்கினேன். அத இன்னும் படிக்கல. அவங்க ரெண்டு நாளிலயே பிரான்ஸ் போயிட்டாங்க. துபாய்லாம் ஒரு நாடான்னு துப்பிட்டு வேற போனாங்க. இனிமே பேலஸ் ஆப் டிசையர படிச்சி ஒரு பிரயோசனமும் இல்லன்னு அத அப்படியே கிடப்பில போட்டாச்சி.

அன்னிக்கு ஜூலியாவோடதான் அதிகம் பேசினேன்னு நெனைக்கிறேன். ஜூலியாவும் ஓவியர்தான். ஸ்பானிஷ். மேட்ரிட்ல வீடு. ஸ்பானிஷ் மேட்ரிட்னுலாம் சொல்லவே நல்லாருக்கு இல்ல. ஜூலியா ஒரு சினிமா பைத்தியம். சினிமா பத்தி வாய் ஓயாம பேச முடியும்ங்கிறதால ஜூலியா கிட்ட இருந்து நிறைய வாவ் கள அன்னிக்கு பெற முடிஞ்சது. அல்மதேவாரோட டை ஹார்டு பேன் வேற. ஜூலியாகிட்ட திறமை காட்ட ரொம்ப சுலபமா இருந்தது. நல்ல போதைல இருக்கும்போது சீனாவை சேர்ந்த க்லே ஆர்டிஸ்ட் ஒருத்தங்க அறிமுகமானாங்க. அவங்க ஒரு பொயட்டும் கூட. லாவோத்சு, சுவாங்க்தஸு, தாவோன்னு அடிச்சி விட முடிஞ்சது. இவங்க மட்டும் அடுத்த நாள் போன் பண்ணி காட்டு நீர் பறவைகள் கவிதை சொன்னாங்க. எனக்கு எரிச்சலா வந்தது. மையமா ஒரு சிரிப்பு சிரிச்சி போன வச்சேன். விழா முடிஞ்சி திரும்பி வரும்போது, நல்ல போதைல பினு சிரிச்சபடியே சொன்னான் “யூ ஆர் அ காட் டேம் கன்னிங் ஃபக்கர்” யெஸ் ஐ ஆம்னு சிரிச்சேன்.

இதான் பாஸ் நான். பயங்கர கன்னிங். சைக்கிள் கேப்ல ஆட்டோ ஓட்டுர ஆள். ஆனா பாக்க பூனை மாதிரி இருப்பேன். இதோட இல்லாம பொலிட்டிகலி பயங்கர கரெக்டான ஆள் வேற. எல்லாமே சரியா இருக்கனும்னு நெனைப்பேன். கலாச்சார காவல்களுக்கு எதிரான ஆளா காட்டிக்கிற நான் ஏன் சரி / தவறு பிம்பங்களில விழுறேன்னும் தெரியல. யாராவது விபச்சாரி, கற்பழிப்பு இந்த மாதிரி வார்த்தைகளலாம் பயன்படுத்தினா உடனே பொங்கி சண்டைக்குப் போயிடுவேன். வர்க்க அரசியல், விளிம்பின் அரசியல், அதிகாரப் பரவலாக்கம் இதுலாம் என்னோட பொலிட்டிக்கல் ஸ்டேண்டு. சைக்கிள் ஸ்டேண்டு ஆட்டோ ஸ்டேண்டு மாதிரி. சிரிப்பு சிரிப்பா வருது பாஸ்! தேவ்-டி படத்துல ஒரு காட்சி வரும்.சந்தா சொல்வா சில புரட்சி கேஸ்ங்க இருக்கு அவங்கலாம் பாலியல் தொழிலாளிங்கிற வார்த்தையதான் பயன்படுத்துவாங்க. எவ்ளோ பெரிய உபகாரம்!னு சொல்லி சிரிப்பா. அந்த மாதிரிதான் என்னோட ஒட்டு மொத்த அரசியல் நிலைப்பாடுகளையும் பார்த்து சில டைம் சிரிச்சிக்க வேண்டியதா இருக்கு.

பிரச்சினைகளை விடுங்க. எனக்கு இப்ப வேண்டியது தீர்வுதான். இப்படியிருந்த / இப்படியிருக்க நான் மாறனும். என்னோட இயல்பு, குணம் எதிலயும் முரண் இருக்க கூடாது. எப்படி சிந்திக்கிறனோ அப்படியே இயல்பும் இருக்கனும். சிந்தனை, பேச்சு, எழுத்து, வாழ்வு எல்லாமே ஒரே கோட்ல இருக்கனும். அதுக்கு என்ன பண்னனும் பாஸ்?

எனக்கு பிடித்தமான எல்லா குணங்களும் இருக்க ஒரு முழுமையான மனிதர நான் இதுவரை சந்திக்கவே இல்ல. ஏதோ ஒரு சின்ன நெருடல் அல்லது முழுக்கவே நெருடல் இருக்க மனிதர்களதான் கடந்து வந்திட்டிருக்கேன். என்னோட கனவு மனிதன் பத்தின சித்திரம் ரொம்ப நாளா எனக்குள்ள இருக்கு. உதாரணத்துக்கு சொல்லபோனா எழுத்தாளர் கோபி கிருஷ்ணன், அப்புறம் அகிரா வோட சில கதாபாத்திரங்கள் இந்த மாதிரி ஒரு பெரிய பட்டியலே இருக்கு. நான் இருக்க விரும்புற, மாற விரும்புற குணங்கள ஒவ்வொண்ணா உங்களுக்கு சொல்ரேன் ஆனா இப்ப இல்ல. வேற எப்பவாச்சிம். ரொம்ப பேசிட்டேன். எரிச்சலா இருக்கு. கிளம்புறேன் பாஸ்.