கனாத் தழுவல்

மாலைச் சூரிய கிரணம் போல்
தகதகத்த
இரட்டை ஆண்மகவுகளை
ஈன்றெடுத்தேன்
இப் பாலையின் சாலையோரம்
திடீரென முளைக்கும்
ஏற்கனவே பூத்த மரங்களைப் போல்
கண் விழித்ததும்
எழுந்துநின்றுகுதித்துதாவிஓடிஆடி
நொடிக்கு நொடி பூப்பூவாய் விரிந்தனர்
நிலாத் தேய்ந்த இரவுகளில்
எதையோ மீட்டெடுக்க வேண்டி
வற்றிய நதியின் மணற் புதைவுகளெங்கும்
அலைந்துவிட்டு திரும்புபவனின்
அரவம் கேட்டு
வாயிலுக்கு ஓடிவருகிறார்கள்*
தொய்வடைந்த அவன் உடல் மீது
தாவுகிறார்கள்
கருவடைந்து குழிவிழுந்த அவன் முகத்தை
பூவிரல்களில் ஏந்தி முத்தமிடுகிறார்கள்
சோர்ந்து விழுந்து
உறங்கிப்போனவனின் உடலைத்
தம் பிஞ்சு மடியில் கிடத்தித்
தலைக் கோதுகிறார்கள்
அலைகளற்ற சமுத்திரத்தில்
உருவான பேரலையொன்று
அவன் கால் நனைத்துப் போனதை
அறியாமலே உறங்கிப் போனான்
காலையில் சற்றுத் தாமதமாய்
அவனும் நானும்
ஒரு தங்க மணற் துகளும்
விழித்தெழுந்தோம்

* ஓடிவருகிறார்கள் பதம் ராசு அண்ணன் தந்தது